Michiel Hendryckx (°1951)
Michiel Hendryckx is afkomstig uit Adinkerke. Hij studeerde fotografie aan de Gentse Academie, waar hij later ook docent werd. Ook in die periode kwam hij in dienst van de Vlaamse Uitgevers Maatschappij. In begin jaren ’90 stapt hij van De Gentenaar over naar De Standaard. Tijdens een sabatjaar schrijft hij het boekje Twee Ezels, waarmee hij veel indruk maakte en zo zowel fotoredacteur even als redactiechef werd bij De Standaard, later werkte hij er als fotograaf.
Hij wordt dan ook onder de noemer persfotograaf / reportagefotograaf geklasseerd.
Zijn grootste bewondering gaat uit naar Henri Cartier-Bresson. Hij beschrijft ‘le moment décisif’ als die ene bepaalde fractie van een seconde die een volledig verhaal vertelt.
Zelf is hij een rasverteller, maar wil ook dat zijn foto’s een verhaal vertellen.
Kenmerkend voor zijn fotografie is zijn zwak voor tegenlicht. ‘Het mooiste licht is tegenlicht’ is dan ook de titel van één van zijn boeken geworden.
Hij portretteert mensen ook het liefst in hun omgeving. Afstand nemen van je onderwerp biedt je een overzicht die je anders was ontgaan, zegt hij hierover.
Een andere quote is: Goeie foto’s zijn als wijn. Ze worden beter met de tijd. En dan heeft hij het hier over de documentaire en emotionele waarde van de foto.
Hij fotografeert graag met zo weinig mogelijk middelen. Voor zijn boek Dolen, onderweg in Europa keerde hij terug naar zijn roots. Hij ging op stap mijn zijn Nikon D700 en een 50mm lens. De foto’s zette hij allemaal om naar zwart-wit.
Compositie en standpunt zijn het allerbelangrijkste in zijn beelden. Het zorgt dan ook voor rust in het beeld.
De 4 pijlers aan de hand van een voorbeeldfoto van Michiel Hendryckx:
Beschrijven – Analyseren – Interpreteren – Waarderen
Een koppel wordt geportretteerd in hun serre tijdens zijn project De rand rond Brussel. Het koppel staat niet in de deuropening, maar staat heel bewust diep in hun serre wat de foto ook diepte geeft. De omzetting naar zwart-wit zorgt ervoor dat lijnen en vormen een duidelijk rol spelen in het beeld, terwijl het beeld in kleur te druk zou overkomen. Zo leiden de lijnen van de dakconstructie, die dan ook nog eens een driekhoek vormen, de kijker naar het koppel in de serre. De driekhoekige vorm zorgt voor rust in het beeld en zorgt voor een vorm van symmetrie in het beeld.
Ook hier wil Michiel Hendryckx de kijker een verhaal vertellen, maar wil ook de kijker zelf het verhaal laten maken. Wie zijn die mensen? De serre lijkt wel een groot onderdeel van hun leven te zijn,…
Dit is één van de beelden waarvan Michiel zegt dat het beter wordt met de jaren, omdat hij weet dat wanneer Brussel zo uit zijn voegen zal barsten deze serre er binnenkort niet meer zal staan.
Als reportagefoto en deel van een project is dit een mooi in beeld gebracht stukje van het verhaal.
Een greep uit het oeuvre van Michiel Hendryckx:
Boeken:
Nuttige links:
Toelichting bij project: Dolen onderweg in Europa